Woensdag 15 maart 2017
Een uur van te voren besloot ik me maar vast om te kleden, wat achteraf een goed idee bleek. Want ik kreeg een aanval van keuzestress. Wat te dragen? Niet te warm, niet te koud, korte mouwen, lange mouwen, wel of niet een hemd eronder? Ik probeerde verschillende combinaties. Eenmaal voor de spiegel sloeg de onzekerheid toe; mijn buik blubberde vrolijk over het elastiek van mijn broek en onder de niets verhullende kleding waren al mijn ribbels en bibbels zichtbaar. Ik vroeg me af of op dit zelfde tijdstip meer vrouwen voor de spiegel stonden met dit probleem. Vast wel. Hoopte ik. Ik trok er een jasje overheen, dat bedekte heel wat gelukkig.
En dan de schoenen. Net nieuw en fluorescerend oranje. Veters strak of juist niet? Een paar keer trok ik ze uit en opnieuw aan. En net toen ik dacht dat het goed was zat voelde ik iets in mijn sok: zo’n plastic textielpin. Hup schoen weer uit. Nu moest het goed zijn. In de woon kamer sprong ik een paar keer sportief op en neer, het voelde goed. Maar in de auto kreeg ik één gevoelloze, tintelende voet. Toch de veters te strak. Gelukkig was ik mooi op tijd en kon ik dit nog herstellen.
Op de parkeerplaats bij Fysio in de Elzenstraat verzamelden we ons en maakten we kennis met elkaar, 17 man en vrouw sterk ( er zijn in het totaal 21 deelnemers ) en de twee trainers Roelof en Donald. Leuk om iedereen te zien! Ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat er meer waren die zich wat ongemakkelijk voelden in hun, vaak nieuwe, outfitjes. We waren letterlijk en figuurlijk een kleurrijk geheel. Een mooie mix van mannen en vrouwen, groot en klein, dun en iets minder dun en met diverse achtergronden. Sommigen hadden voor deze groep gekozen om met hun luie kont van de bank te komen, anderen waaronder ik, komen terug van een ziekte en weer anderen hadden eerder ook al hardgelopen maar bij hen was de klad er in gekomen. Maar allemaal hebben we dat ene doel: die 5 kilometer halen tijdens ‘de loop van Leeuwarden’ op 21 mei as.
Na wat rek- en strekoefeningen op de parkeerplaats liepen we onder leiding van Donald en Roelof naar het Zamenhoff-park, onderweg al hier en daar wat dribbelend. In het park vervolgden we het statisch rekken. Daarna volgde de loopscholing waarbij er goed gelet werd op een juiste loophouding. Het viel nog niet mee om alle informatie op te slaan en ook nog toe te passen. Dat werd duidelijk bij een oefening die we in tweetallen moesten doen; loopoefening met afwisselende kniehef, tenen omhoog en de handen op je hoofd. Het leek of we meededen in een aflevering van Monty Python! Er werd een hoop gelachen en de sfeer in de groep was leuk en ontspannen. Maar onze trainers zorgden er wel voor dat we bij de les bleven. Heerlijk om zulke deskundige trainers te hebben, dat geeft vertrouwen.
Daarna begon het echte hardlopen. Steeds 1-1-2-1-1 minuten met telkens 3 minuten actieve wandelpauze er tussenin. Dan merk je het direct: er zijn puffende, hijgende lopers en hen voor wie dit niet geldt, dat zijn de voorste lopers. Onderweg kwamen we een vader met zijn dochter tegen. :’ is het zwaar?’ riep het meisje. : ’ Jaaaaaaa!!’ brulden wij. : ’ Su lang at su nog prate kenne, ken ut tempo nog wel wat omhoog’ reageerde de vader. Jaaaa hoor!
Die één minuut lukte me wel maar twee minuten was voor mij net iets te veel. Ik kwam het best tot mijn recht in de achterste regionen om het maar eens leuk te zeggen. Achter de achterste regionen om precies te zijn. Samen met Hanna. Hanna (61) had de hele dag gewerkt, ze doet fysiek werk in de zorg en was direct uit haar werk gaan trainen. Chapeau voor Hanna! Roelof kwam naast ons lopen en benadrukte dat het belangrijk is in je eigen tempo te lopen, goed naar je lichaam te luisteren en je niet te forceren. Dat heb ik goed in mijn oren geknoopt! Ik doe er liever wat langer over dan dat ik uitval met blessures. Ik wil immers op 21 mei bij de finish dat bosje bloemen van mijn man trots in ontvangst nemen! ( hint voor Jan ).
Gezamenlijk werkten we het hele programma af en daarna volgde de cooling-down, ook niet onbelangrijk. Vervolgens liepen en dribbelden we weer terug naar de parkeerplaats. De eerste training zat er op! Het huiswerk werd besproken. In het weekend 6×2 minuten hardlopen met iedere keer 3 minuten actief wandelen tussendoor. Uhuh….gaat mij dat wel lukken? Hoe dan ook, ik heb de eerste training overleefd dus ik ga er voor!
Tietia Feikens
