Met wie kun je praten na je behandeling?

Hoe kun je na een behandeling voor borstkanker verder? Met wie kun je praten over je angsten en vragen?

Borstkanker. Nog altijd overkomt het heel veel vrouwen. Gelukkig zijn er meer en meer behandelingen op maat mogelijk, en leiden al veel behandelingen tot genezing. Maar kanker gaat verder dan slechts een diagnose en een behandeling. Ook daarna speelt de ziekte nog een grote rol in het verdere leven en is ondersteuning, zeker vlak na een behandeling, zeer welkom. De mogelijkheden daartoe lopen van gesprekken en therapieën tot vakanties en retraites. 50+ schrijfster Mieke Ankersmid, gespecialiseerd in rouw en verlies, begeleidde onlangs een retraite week. Ze deelt met ons haar ervaring in deze blog.

Ja klaar, en wat nu?

Acht vrouwen kwamen twee weken naar Terschelling voor een proces van heling, nadat hun medische behandeling was voltooid. Nicolien de Kroon, initiatiefneemster van deze tweeweekse retraite verwoordt het kernachtig: ‘Dan sta je opeens letterlijk op de stoep bij het Anthoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis na een intensief traject van behandelingen. Ja, klaar, en wat nu…?’

Het is dan nog helemaal niet klaar. Tijdens het medisch traject heb je niet echt de tijd gehad om stil te staan bij wat jou nu allemaal is overkomen. En als je klaar bent met de behandeling, denk je al snel: hup, schouders eronder, we moeten verder. De omgeving is blij dat je er weer beter uit bent gaan zien. Het leven moet door…
Maar voor de borstkanker-patiënt is er heel veel veranderd, op allerlei terreinen: werk, relaties, de verhouding met je lichaam en het vertrouwen in het leven. Het is allemaal minder vanzelfsprekend.

Moedige vrouwen

Vanuit haar eigen ervaringen rond borstkanker ondersteunt Nicolien op professionele wijze vrouwen na hun behandeling. Deze retraite op Terschelling was de eerste concrete realisatie van deze doelstelling.
Acht moedige vrouwen namen deel aan het programma dat voor hen was samengesteld: yoga, Reiki, massages, paarden-coaching, acupunctuur, homeopathie, gezonde voeding, begeleide en spontane groepssessies.

Er werd samen gewerkt met zeven vrouwelijke behandelaars van het eiland, die ieder vanuit hun eigen expertise de vrouwen begeleidde. Zelfs een privé concert van Hessel en Tess van der Kooij viel hen ten deel. En natuurlijk werkte de natuur op het eiland ook mee.

Verschillen vielen weg

Het is een prachtig traject geworden. Doordat ik hen om de paar dagen als groep zag, kreeg ik een goed zicht op wat zij doormaakten. De groep was heel divers qua achtergrond, leeftijd, opleidingsniveau, huidige leefsituatie, behandelingstraject. Die verschillen vielen allemaal weg tegen hetgeen ze deelden met elkaar: de verwonding die de borstkanker in hun leven teweeg heeft gebracht.

Er was al snel een onderlinge veiligheid waarin zij zich steeds meer kwetsbaar op durfden te stellen. Er werd diepgaand gedeeld over pijn, angst maar ook over groei en kracht.

Wat een wereld van verschil

Het bracht mij dichter bij mijn moeder, die vijftig jaar geleden de diagnose borstkanker kreeg en er twee jaar later aan overleed. Wat een wereld van verschil! Tegen mijn moeder is nooit verteld dat zij borstkanker had. Mijn vader wist het wel, maar de arts had hem op het hart gedrukt het niet tegen mijn moeder te vertellen omdat zij dan nog eerder zou overlijden. Wat een eenzaamheid, zowel voor hem als voor haar. En ook voor mijn zusje en mij. Er werd niet gesproken over wat er aan de hand was en dat mama dood zou kunnen gaan. Dat kwam dus als een donderslag bij heldere hemel.

Wat zou het fijn zijn geweest voor mijn moeder als zij haar angsten, vragen, pijn had kunnen delen met anderen die eenzelfde lot hadden getroffen. Als wij samen hadden kunnen huilen en afscheid hadden kunnen nemen van elkaar. Niet makkelijk, maar wel goed. Nu waren we allemaal eilandjes-van-pijn. Eenzaam.

Steun en lucht

Aandacht voor de moeilijke pijnlijke dingen in je leven is absoluut niet makkelijk; liever stoppen we de pijn van heftige ervaringen diep weg. Durf je het wél aan te gaan, dan kan het veel steun en lucht geven. En minder eenzaamheid, hoewel het uiteindelijk wel een weg blijft die je alleen hebt te gaan.

Ik wil eindigen met het prachtige gedicht van Dag Hammerskjold (vertaald door Hans Bouma):

HET GAAN VAN JOUW EIGEN WEG

Vele wegen kent het leven, maar van al die wegen
Is er één die jij te gaan hebt.
Die ene is voor jou. Die ene slechts.
En of je wilt of niet, die weg heb jij te gaan.
De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.
De keuze is hoe die weg te gaan,
Met onwil om de kuilen en de stenen
Met verzet omdat de zon
Een weg die door ravijnen gaat
Haast niet bereiken kan.
Of met de wil om aan het einde van die weg
Milder te zijn, en wijzer, dan aan het begin.
De weg koos jou, kies jij ook hem?

Meer informatie over de stichting van Nicolien: curare

Deel dit artikel

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top